Σε περιμένω να 'ρθεις η καρδιά μου υποφέρει

Σε περιμένω να 'ρθεις
η καρδιά μου υποφέρει
πολλές ημέρες τώρα
όμως δε φάνηκες ακόμα...
κι αυτό με απελπίζει,

σε σκέπτομαι συνέχεια
τα πρωινά σε αναζητώ ψηλά
στου ορίζοντα...
την πρώτ-αχτίνα του ηλίου
το μεσημέρι σαν έρχεται πια...
σε ψάχνω παντού
όμως τι κρίμα...
δε είπες να φανείς ακόμα,

το λιόγερμα πάλι
σαν έρχεται δειλά...
ονειροπολώ τα δυο μας
να στέκουμε, εν-αγκαλισμένοι
στις σκάλες του γαλάζιου ουρανού
και νεραιδούλες γλυκιές
έχουν αρχίσει χορό...
και μας τραγουδούν,
τα αιθέρια αηδόνια γύρω μας
χαρωπά και ξέγνοιαστα πετούν
καθώς σου λέω σ’ αγαπώ,

ναι ψυχή μου..
είναι και ήμισυ μου
πόσο σ’ αγαπώ..
κ’ η αγάπη αυτή δεν ήρθε τυχαία,
την καρδιά να συγκλονίσει
μέσα στις ραγές του μυαλού
βρίσκεσαι εσύ,
μονάχα εσύ...
ματάκια μου όμορφα γλυκά,

η παντοτινή μου λατρεία θα 'σαι
που θαυμάζω ευλαβικά..
σαν θέα του έρωτα και της ομορφιάς,

ακόμη κι αν πεις ποτέ...
να μην ‘ρθεις κοντά μου
εγώ δε θα παύσω ούτε στιγμή,

έπειτα στη ζωή..
να σε σκέπτομαι,
να σε νοιώθω
να σε νοιάζομαι...
και να σ’ αγαπώ...

© Πάρης Παπανικολάου