Αγάπη μου… σε νοιώθω,

Αγάπη μου…
σε νοιώθω,
σαν ήλιος να βασιλεύεις…
στης νυκτός τα όνειρα μου,
το πρωί όταν ξυπνώ,
νοιώθω απόλυτα ευτυχής...
με την ανάμνηση αυτή την γλυκύ.
Δεν ξέρω αν υπάρχεις…
στη ζωή,
η αν είσαι μονάχα…
μιαν οπτασία…
στην ονειροφαντασία…
Έστω κι αν μη σε αντικρίσω…
ποτέ…
με τις κόρες των οφθαλμών,
μπροστά μου,
πάντως…
μου χαρίζεις άπλετα…
την αιώνια και ιδανική…
πολυπόθητη γαλήνη
στη ψυχή....

© Πάρης Παπανικολάου