Η Λαμπερόμορφη

Λαμπερόμορφη θεά...
έφερες την χαρά μου,
νύχτα με αστροφεγγιά...
στα ωραία τα όνειρα μου.

Τα ξανθά σου τα μαλλιά,
από μετάξι είναι πλασμένα...
σαγηνευτική μου αντηλιά,
φώτισες με πάθος εμένα.

Γαλάζια πανδαισία,
συναισθημάτων στη ψυχή...
η θεϊκή σου παρουσία...
ιερή της σκέψης προσευχή.

Τα βελούδινα σου χάδια...
νοσταλγούσα όλη την ζωή,
ξημέρωμα πια σε λιβάδια...
αγκαλίτσα εγώ και 'συ.

Του νου ωραία οπτασία...
νεραϊδένιας ομορφιάς
λουλουδένια ουτοπία...
στο περιβόλι της καρδιάς.

Πάντα εσένα θ’ αγαπώ...
τ’ ορκίζομαι στη σελήνη,
λυρικά καρδιοχτυπώ...
με αστείρευτη γαλήνη.

© Πάρης Παπανικολάου