Αφιέρωση

Γλυκιά μου…
κάθε φορά που σε κοιτώ,
είναι σαν να πλέει...
σε πελάγη γαλάζια ανοιχτά,
η φλογερή καρδιά μου.
Τι πάθος κι αυτό...
όταν σ’ αγγίζω,
έκσταση ηδονής...
πλημμυρίζει το είναι μου,
διεγείρει τις σκέψεις μου.
Θα 'θελα να 'μαστε μαζί..
συνέχεια μαζί,
κάπου μακριά οι δυο μας,
μιας που...
στη ζωή μου έχεις φέρει εσύ...
την λαμπερή ηλιαχτίδα της στοργής,
φωτίζοντας με αγάπη...
τ' απατηλά τα όνειρα μου.
Έχω την ακατάληπτη αίσθηση...
κάθε φορά που θωρώ...
τα καστανόχρωμα σου μάτια,
ότι ταξιδεύω μακριά...
σε αλλοτινούς κόσμους,
της απόλυτης γαλήνης...
κι υπέρτατης αρμονίας,
όπου ζούμε κ' οι δυο...
χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι,
μιας που ‘μαστε πλασμένοι...
σαν από την ίδια ψυχή...
κι έμελλε να γίνουμε ένα κορμί
ταγμένοι παντοτινά...
ο ένας για τον άλλον.
αφιερωμένο με αγάπη

© Πάρης Παπανικολάου