Θα ‘θελα να ‘μαι κοντά σου (IV)

Θα ‘θελα να ‘μαι κοντά σου να 'ξερες πόσο,
να σου 'λεγα 'σ' αγαπώ' με χαρωπά τραγούδια,
καθώς στα ωραία σου μαλλιά το χάδι μου θα δώσω
που κοσμούσαν πανέμορφα χρωματιστά λουλούδια...

Θα ‘θελα να ‘μαι κοντά σου να 'ξερες πόσο,
είσαι ότι ωραιότερο έχω ανταμώσει στο κόσμο,
σαν μαγικό θαύμα ενυπωσιακό θα σε καμαρώσω
στ' ανθόσπαρτο στολισμένο παράδεισου τον δρόμο...

Θα ‘θελα να ‘μαι κοντά σου να 'ξερες πόσο,
ο έρωτας  μου ‘χει συντρίψει κομμάτια την καρδιά,
στο πικρό κλάμα θα βυθιστώ ώσπου να βαλαντώσω
ένα ξημέρωμα του Αυγούστου σε χρυσαφένια ακρογιαλιά...

Θα ‘θελα να ‘μαι κοντά σου να 'ξερες πόσο,
στα μάτια σου ν’ αγνάντευα τ' όμορφο δειλινό,
κάτω από την φεγγαριά πλάι σε σένα θα ξαπλώσω
μετρώντας τ’ αστέρια μιλούνια εκεί ψηλά στον ουρανό...

© Πάρης Παπανικολάου