Ανθοστόλιστη
νεράιδα μου,
πόσο γλυκιά κι
ωραία είσαι,
παντοτινά στη
καρδιά μου,
εξαίσια ανάμνηση θα
‘σαι.
Ήρθες άνοιξη Μάιο
μήνα,
φέρνοντας σε μένα
την χαρά,
με της ψυχής την
πένα,
λόγια σου χαρίζω
τρυφερά.
Η αγάπη στη σκέψη
αναβλύζει,
σαν δροσοστάλαχτη
πηγή,
και το πάθος
πλημμυρίζει,
στη πανέμορφη
ετούτη γη.
Μυρωδάτα είν’ τα
λουλούδια,
μέρα νύχτα με
γλυκιά ευωδιά,
τα πουλιά υμνούν
τραγούδια,
δίχως πόνο, θλίψη,
συμφορά.
Η ευτυχία σ’ αυτό
τον κόσμο,
αξεπέραστη κατά
πολύ,
στου παράδεισου τον
δρόμο,
σε θωρώ και κάνω
ευχή.
Να ζούμε πάντα
ερωτευμένοι,
χωρίς διχόνοια και
καημό,
απ’ την μοίρα
μονιασμένοι,
στο κήπο αυτό τον
μαγικό.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου