Μωρό μου.. σε θέλω κοντά μου,

Μωρό μου...
σε θέλω κοντά μου,
αδιάκοπα...
για κάθε στιγμή..
κάθε δευτερόλεπτο..
κάθε λεπτό...
να σε νοιώθω πλάι μου !
Αχ και να μπορούσα...
στην ζεστή μου αγκαλιά...
να σε κρατήσω...
και τι δε θα ‘κανα,
κοντά σου να βρεθώ..
γλυκιά μου !
Ακολουθώ τα βήματα σου...
για να σε νοιώθω...
να σε σκέπτομαι...
στη γειτονιά όπου μεγάλωσες,
κάθε μέρα γυρνώ...
και κάθε γωνιά,
κάθε σοκάκι,
την γοητευτική σου παρουσία...
μου θυμίζει...
θεά μου !
Αναπολώ το γλυκό χαμόγελο σου...
και στα ουράνια...
έχω την αίσθηση πετώ,
η θρυμματισμένη μου καρδιά...
πάντοτε σε σένα θα ανήκει,
έστω κι αν παραμένει..
αμέτρητα κομμάτια.
Το αιώνιο μου πάθος...
θα σαι ‘συ,
η νεράιδα των ματιών μου...
που με ευλάβεια αγαπώ !
Πως λέγεται αυτό που νοιώθω;
Έρωτας κεραυνοβόλος...
ναι...!
Μάτια μου...
μοιραίο πάθος...
κι αστέρι φωτεινό ...
στης ψυχής τον ουρανό,
πόσο σε θέλω κοντά μου...
σ’ αγαπώ... 

Πάρης Παπανικολάου