Είναι τις τελευταίες νύχτες

Είναι τις τελευταίες νύχτες τώρα..
που σε σκέπτομαι ανελλιπώς,
πολιορκείς τις σκέψεις μου,
κάθε κύτταρο του κορμιού μου,
την ανάσα μου..
το μυαλό μου δε μπορώ να ελέγξω,
ούτε τον φλογερό χτύπο της καρδιάς,
που κτυπάει πια μόνο για σένα..
αγάπη μου !
Σε θέλω πλάι μου..
δεν αντέχω άλλο μακριά σου,
κάθε στιγμή κυλά μαρτυρικά,
δίχως εσένα κοντά μου..
μοναδική μου παρηγοριά,
μια ξεθωριασμένη φωτογραφία σου..
που φυλώ με ευλάβεια,
μες στη συρτάρια της ψυχής μου !
Σε ποθώ…
μονάκριβη μου συντροφιά,
να φέρεις σαν το φως των αστεριών,
την γαλήνη στη ζωή μου…
που ‘ναι τόσο σκοτεινή κι άδεια…
και χωρίς καμιά ουσία,
δίχως εσένα..
έρωτα μου !
Οι τελευταίες μου λέξεις..
ακόμα κι αν αρνηθείς…
θα είναι ‘σ’ αγαπώ’… !


Πάρης Παπανικολάου