Συντρίμμια κομμάτια η καρδιά μου,
ριγμένα στη χρυσαφένια αμμουδιά,
η αγάπη μες στην αγκαλιά μου,
θα ‘ρθει με την φεγγαροβραδιά.
Τις σταγόνες μετρώ της βροχής
κι ας μην έχει απόψε ψύχρα,
κρύο είναι όμως το άλγος της ψυχής.
Μια χρυσογαλάζια ώχρα,
στον αιθέρα κυματίζει ενδελεχής,
της αυγής μέχρι να ‘ρθει η ώρα.
Καλωσορισμένη ηλιαχτίδα,
στα θρυμματισμένα όνειρα μου,
ίσως να μου φέρει πάλι ελπίδα
και να φύγει πέρα η συμφορά μου.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου