Ωραιοτάτη
ήσουν δεσποινίς,
που περπατούσες με καμάρι,
των ματιών μου ήσουν φωτεινής
σφαίρας, ουράνιας σαν τον αντάρη.
Μέσα στη καρδιά σου κατοικεί,
η πολυπόθητη στοργή κι αγάπη,
μια νύχτα έναστρη ρομαντική,
έλα κοντά σε με’ καλοσυνάτη.
Η γαλήνια είσαι αρετή,
που τις σκέψεις συναρπάζει,
η μελωδία η γλυκιά απ’ τα χείλη.
Μια δροσερή φιλιών νεροποντή,
την καρδιά μου κατακλύζει,
μες στο ανοιξιάτικο το δείλι.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου