Σου γράφω κι απόψε ένα ποίημα,
για να σου πω πόσο σ’ αγαπώ,
κοιτώ το ρομαντικό ηλιοβασίλεμα
κι από έρωτα φλογερά καρδιοχτυπώ.
Σε σκέφτομαι συνέχεια τα βράδια,
να κουρνιάζεις στη ζεστή μου αγκαλιά,
φαντάζομαι τους δυο μας σε λιβάδια,
χαϊδεύοντας τα κάστανα σου μαλλιά.
Ω, το χαμόγελο σου το ελκυστικό,
στα ροδοκόκκινα σου αφράτα χείλη,
όμορφο όνειρο είναι σαγηνευτικό,
χαρωπό κάνοντας τ’ ανοιξιάτικο δείλι.
Αγάπη μου ! Δεν αντέχω άλλο μακριά σου,
πες μου τι να κάνω σε μένα να σε φέρω,
θέλω να ‘μαι για πάντα στη καρδιά σου,
δε μπορώ άλλο πια να υποφέρω.
Ρομαντικά θα δεις οι δυο μαζί θα ζούμε,
σε υπέροχο κόσμο ευτυχή μαγευτικό,
τον παράδεισο μια μέρα θα διαβούμε,
χεράκι χεράκι και με βλέμμα αγγελικό.
Δεν έπαυσα εδώ και χρόνια να σ’ αναζητώ,
το ξέρα ότι κάποτε τυχαία θα σε βρω,
τα κάστανα σου μάτια θέλω μόνο να κοιτώ,
κάτω από το άστρο της αγάπης το λαμπρό.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου