Το πάθος είχε την μορφή σου,
νεράιδας εξωτική σαγήνη,
πότε θα μοιραστώ μαζί σου;
Της φύσης την ονειρευτή γαλήνη.
Του έρωτα ήρθε το βέλος,
μέσα στην καρδιά μου βαθιά,
ποτέ να μην έρθει το τέλος,
στην αγάπη μου αυτή την γλυκιά.
Είσαι του πόθου το κύμα,
που λαχταρούσα κάποτε να ‘ρθει,
ένα ηλιοβασίλεμα είσαι ποίημα,
που έφερε ρομάντζο στη ζωή.
Του παράδεισου το θαύμα αντίκρισα,
έτσι νοιώθω όταν σε κοιτάζω,
την άβυσσο στην γη παράτησα,
για τα μάτια σου που πάντα θα δοξάζω.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου