Της
αυγής την δροσούλα,
απολάμβανα σκεπτικά,
‘κει ψηλά στη ραχούλα,
ο έρωτας ήρθε ξαφνικά.
Το πάθος είχε την μορφή σου,
νεράιδας γλυκιά σαγήνη,
θα ‘θελα να μοιραστώ μαζί σου,
της φύσης την ονειρευτή γαλήνη.
Τα πρασινωπά σου μάτια,
πόσο με συναρπάζουν,
με πόθο όταν τα θωρώ.
Της αγάπης είναι γινάτια,
που την σκέψη συγκλονίζουν,
ένα φιλί σου μόνο λαχταρώ.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου