Άσβηστος πόθος

Του έρωτα τα βράδια,

που τόσο λαχταρώ,

μου λείπουνε τα χάδια,

το πάθος που θα βρω;

Δεν έλεγες τα μάτια,

να γύριζες σε μένα,

μ’ έκανες κομμάτια,

κολάστηκα για σένα.

Έλα στη καρδιά μου,

μην το σκέπτεσαι πια,

σε είδα στα όνειρα μου,

να μου ‘δινες φιλιά.

Την αγάπη σου ζητώ,

σε μένα να χαρίσεις,

τον πόθο μου κρατώ,

που κάποτε θα σβήσεις !

Πάρης Παπανικολάου