Από την
μέρα που ‘ρθε,
στη καρδιά μου η ελπίδα,
ο φόβος κ’ η μιζέρια χάθηκε,
έλαμψε ξανά η ηλιαχτίδα.
Σ’ αγαπώ σαν την αυγή,
σαν την δροσιά στο δάσος,
είσαι της ζωής μου η πηγή,
που ξεδιψώ το πάθος.
Τα όμορφα σου μάτια,
στο καστανό το χρώμα,
μ’ έκανες κομμάτια,
πριν έρθει η νύχτα ακόμα.
Είσ’ ένα ωραίο όνειρο,
που ξυπνημό δε θέλω να ‘χω,
το κορμί σου λαχταρώ,
θέλω να σε αγκαλιάσω.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου