Ω, σ’ αγαπώ...ღ

Ω, σ’ αγαπώ, δε μπορώ στιγμή μακριά σου,
θα 'κανα τα πάντα σε μένα να σε φέρω...
Θα ‘θελα να ‘μαι στη ζεστή αγκαλιά σου...
για να παύσω άλλο πια να υποφέρω.

Ο πόθος μου ραγίζει στα δυο την καρδιά,
και μετρώ αμέτρητα πολλά κομμάτια...
βουτηγμένος στη θλίψη μια φεγγαροβραδιά,
πότε θ’ αντικρίσω τα μελιά σου μάτια;

Σ’ αγαπώ, την αγάπη αυτή μην αρνηθείς,
είσ’ το πι' όμορφο κορίτσι που ‘χω δει...
από τις σκέψεις μου ποτέ δε θα χαθείς,
χρόνια τώρα εσένα ψάχνω στη ζωή.

Στέκομαι τις νύχτες και σε ονειροπολώ,
να έρχεσαι στα χέρια με κόκκινα άνθη...
θα ‘ναι όμορφες στιγμές αυτές που λαχταρώ,
άσβηστα ωστόσο, μένουνε τα πάθη.

© Πάρης Παπανικολάου