Νεράιδα μου...πόσο σε θέλω,

Νεράιδα μου...<3
πόσο σε θέλω,
η καρδιά μου...
απ’ έρωτα φλογερό,
ράγισε κι αιμορραγεί...
για εσένα γλυκιά μου.
Νύχτα ας είναι φεγγαρόλουστη...
που θα σε βαστάξω,
για πρώτη φορά στην αγκαλιά,
τα κόκκινα μεταξένια σου μαλλιά,
θ’ αγγίζω με χάδια βελουδένια...
τα υγρά σου χείλη θα γευτώ,
καθώς το φως των αστεριών,
θα τρεμοπαίζει ρυθμικά...
στην θέα των ματιών μου,
πάνω στα κάστρα θα 'μαστε....
εκεί ψηλά στην άνω πόλη,
που θα ‘θελα να ακούσω...
για πρώτη φορά με πάθος...
να μου λες...
σ’ αγαπώ ! <3
Θα έκανα τα πάντα...
προκειμένου ν’ άκουγα
για μια μονάχα στιγμή...
απ' τα ρόδινα σου χείλη,
την μαγική αυτή λέξη.

© Πάρης Παπανικολάου