Το στοργικό φεγγάρι

Κάτω από το στοργικό φεγγάρι,
σε αγκάλιασα σφιχτά,
είμαστε ταιριαστό ζευγάρι,
το πάθος μας έδεσε σμιχτά.

Είσαι η καλλωπιστή ανεμώνη,
στο εύκρατο της ψυχής λιβάδι,
η καρδιά μου έπαψε να είναι μόνη,
έσβησε το αχανές σκοτάδι.

Η ύπαρξη όλη είχε την μορφή σου,
υπέροχη θαυμάσια κι ωραία,
θα 'θελα να ταξίδευα μαζί σου,
ίσως η αγάπη μας είναι πια μοιραία.

Τα μάτια σου είναι ο ουρανός,
για τα μάτια τα δικά μου,
ο κόσμος όλος γύρω είναι γαλανός,
έδωσε χρώμα ελπίδας στα όνειρα μου.


Πάρης Παπανικολάου