Γύρνα πίσω…

Για τα καστανά σου μάτια,
υποφέρω πολύ τα βράδια,
της καρδιάς μαζεύω τα κομμάτια,
κάθως έφυγες αφήνοντας ρημάδια.

Η μοναξιά που 'χει το χρώμα,
των κατάμαυρων κουρτινών,
αν μ' αγαπάς λιγάκι ακόμα,
γύρνα πίσω δεν αντέχω να πονώ.

Του προσώπου σου την γοητεία,
πόσο μ' αρέσει να θαυμάζω,
σε μια ρομαντική ουτοπία,
έχω την αίσθηση κοιτάζω.

Την αγάπη σου ποτέ δεν ένοιωσα,
αυτό θυμούμαι και με απελπίζει,
για σένα και την ψυχή μου ακόμη έδωσα,
η θλίψη πια βαθιά με κατακλύζει.


Πάρης Παπανικολάου