Καστανομάτα
μου θεά,
έλα απρόσκλητα στη καρδιά μου,
με του έρωτα τα φτερά,
στη μικρούλα κάμαρα μου.
Είσαι… τόσ’ όμορφη Αντιγόνη,
σαν το γοητευτικό ηλιοβασίλεμα,
και σαν το λουλούδι που φυτρώνει,
στο λόφο ένα πρωί γαλήνια.
Καρδούλα μου πολύ σε αγαπώ,
σκλάβος για τα χάδια σου γλυκιά μου,
τα βράδια σε σκέπτομαι και καρδιοχτυπώ,
εσύ κυβερνάς τα όνειρα μου.
Όταν κοντοζυγώνει η χαραυγή,
με τις πρώτες του ηλίου ακτίνες,
σαγηνευτική στη ψυχή μαρμαρυγή,
τις καταγάλανες κοιτώντας κουρτίνες.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου