Η
γοητεία σου απόψε ξεπερνά,
το τόξο του γαλάζιου ουρανού,
που στέκεται εκεί ψηλά,
κι είν’ η ζάλη του μυαλού.
Θα ‘σαι η αληθινή μου αγάπη,
από δω και περά στη ζωή,
μια ηδονή καλοσυνάτη,
που κατακλύζει την ψυχή.
Ο έρωτας απρόσμενα ήρθε,
Ραγίζοντας στα δυο την καρδιά μου,
Τι όμορφη γλυκιά που ‘σαι,
Σε θέλω μες στην αγκαλιά μου.
Ξεπρόβαλες σαν την αντηλιά,
που χαρίζει άπλετα το φως,
και με πολλά στα χείλη φιλιά,
έγινες.. των ματιών μου ο πειρασμός !
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου