Την
ομορφιά σου αγναντεύω,
στ’ αστέρια που θωρώ,
να σε βαστώ γυρεύω,
ένα ωραίο δειλινό.
Τα καστανά σου μάτια,
είν’ η λατρεία στα δικά μου,
έγινε θρύψαλα κομμάτια,
η γλυκύτατη καρδιά μου.
Σ’ αγάπησα παράφορα,
στο εξομολογούμαι,
έλα σε μένα γρήγορα,
δε θέλω να λυπούμαι.
Τ’ ωραιότερο λουλούδι,
γλυκιά μου είσαι ‘συ,
ένα γλυκό τραγούδι,
στη ψυχή μου αντηχεί.
στο λέω αν δε το ξέρεις,
παντοτινά θα σ’ αγαπώ,
την άνοιξη έλα να φέρεις.
Η λαμπερή σου γοητεία,
φωτίζει τον δρόμο στην ζωή,
μιαν ονειρεμένη ουτοπία,
καλοσυνάτη στοργική.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου