Κεραυνοβόλος έρωτας

Αγάπη μου πόσο βελούδινα θ’ απλώσω,

τα χάδια μου στο ωραίο σου κορμί

και τα φιλιά του πάθους μου θα δώσω,

τα μάτια σου κοιτώντας με γαλήνια σιγή.

Είσαι η πολυπόθητη στη καρδιά μου,

που ‘ρθε μια νύχτα με καταρρακτώδης βροχή

κι έγινε η αλησμόνητη συντροφιά μου,

πάθος μου μοιραίο βαθιά μες στη ψυχή.

Τι κεραυνοβόλος έρωτας κι αυτός,

ήρθε να συγκλονίσει την καρδιά,

η λατρεία μου σε σένα αδιάκοπος πειρασμός,

ατέλειωτη να ‘ναι ετούτη η βραδιά.

Στη δροσούλα της αυγής όταν ξυπνώ,

κάθομαι στην αυλή και σε συλλογιέμαι,

καθ’ όλη την διάρκεια της μέρας καρδιοχτυπώ,

καθώς σε ρομαντικούς κόσμους πλανιέμαι.

Πάρης Παπανικολάου