Αγαπημένη μου, λαχταρώ νύχτα έναστρη να κουρνιάσω,

Αγαπημένη μου, λαχταρώ
νύχτα έναστρη να κουρνιάσω,
στη ζεστή σου αγκάλη...
και γλυκά ν' αποκοιμηθώ,
σε λάτρεψα απ’ την πρώτη στιγμή
που σ' αντάμωσα στα όνειρα μου,
δεν έπαυσα από τότε...
αδιάκοπα, να συλλογιέμαι…
την πανέμορφη κι αιθέρια
γοητευτική σου ύπαρξη !

Με το που ξεπροβάλλουν…
οι πρώτες του ηλίου ακτίνες,
κάθομαι στο περβάζι της αυλής
και τρυφερά ονειροπολώ...
ότι έρχεσαι σε μένα πετώντας...
καβάλα παν’ σε λευκό πήγασο,
κρατώντας ένα κόκκινο άνθος…
πανέμορφο, του αγρού μυρωδάτο !

Έπειτα σαν φτάνει πια…
το ρομαντικό το λιόγερμα…
τα γαλάζια κύματα στα παράλια
στέκομαι...και νοερά ατενίζω,
ταξιδεύοντας πέρα οι σκέψεις
σε κόσμους αλλοτινούς...
πανέμορφους, μαγευτικούς,
όπου η αγάπη κι ο έρωτας
σαγηνεύουν…
γλυκά τις αισθήσεις !

© Πάρης Παπανικολάου