Σ’ αναζητώ στον ουρανό…

Σ’ αναζητώ στον ουρανό…
κι όμως στη γη σε βρίσκω
ύστερα…
από κόπους αμέτρητους
στα διαχρονικά,
τώρα πια…
αγάπη μου μοιραία
στη καρδιά μου κατοικείς,
μου είναι αδιανόητο...
να σ’ αφήσω…
μες στο άπειρο να χαθείς.
Μαζί θα ταξιδεύσουμε…
πέρα από τ’ άστρα τα λαμπρά,
σε κόσμους αιώνιους μαγευτικούς
όπου…
απουσιάζει κάθε δυστυχία…
η ελπίδα, η αρετή κ' η ομορφιά
γλυκά κυριαρχούν…
με το άπλετο φως
της έμπρακτης αγάπης
και της μακάριας ευφροσύνης.

© Πάρης Παπανικολάου