Ματοστάλαχτο φεγγάρι,
στον ασυννέφιαστο ουρανό,
σε σούρουπου τ’ αγιάζι,
πόσο μ’ άρεζε να σε κοιτώ.
Ματοστάλαχτο φεγγάρι,
στης θάλασσας τα ύδατα,
μου φεύγε το μαράζι,
αφήνοντας πίσω στίγματα.
Ήτανε οι στιγμές μυστηριακές,
κάτω από το φεγγαρόφωτο,
μάτια πανούργα σεληνιασμένα.
Οι βραδιές κύλαγαν μαγευτικές,
η φαντασία οργίαζε ως ξέφωτο,
σε λόφου την άκρη τ’ ανθισμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου