Ανδρομάχη, γλυκιά μου Ανδρομάχη !
Για να σε κατακτήσω έδωσα μεγάλη μάχη,
ακόμα κι αν μου κόστιζε την ζωή,
Ο έρωτας θέλει θάρρος, τόλμη κι αρετή.
Όταν τα βράδια δε σε συναντώ,
υποφέρω και πάρα πολύ πονώ,
είσαι η χρυσαφένια μου γοητεία,
κ’ η ποθητή της καρδιάς μου ευτυχία.
Τα μάγουλα σου ροδοκόκκινα από ντροπή,
έτσι σε θέλω… πάντοτε σεμνή,
να μην ονειρεύονται τ’ άλλα αρσενικά,
ότι μπορούν να σε βαστάξουν στην δική τους αγκαλιά.
Τα μάτια σου τι όμορφα που ‘ναι,
την ζεστασιά του έρωτα αντηχούνε,
καστανόχρωμα, αμυγδαλωτά κι ωραία,
δε σ’ ερωτεύτηκα αγάπη μου τυχαία.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου