Με
πλήγωσες την καρδιά,
αγάπη μου άκαρδη σκληρή,
μιαν ανοιξιάτικη βραδιά,
στη κάμαρη μου την μικρή.
Οι τελευταίες σου λέξεις,
πριν κλείσεις πίσω σου την πόρτα,
ήταν οι πικρές σου
σκέψεις,
που θα θυμούμαι για πάντα.
Γιατί με άφησες μονάχο,
βυθισμένο στην μιζέρια;
Δε θα ακούσω ξανά τον ήχο,
απ’ τα χείλη σου τα ωραία.
Αν ποτέ πεις να γυρίσεις,
εδώ θα ‘μαι και θα περιμένω,
την αγάπη σου άδικα μην χαραμίσεις,
στον πρώτο τυχόντα ξένο.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου