Ερωτική επιστολή

Σ’ αγαπώ,  πολύ σε αγαπώ,

ήταν θέλημα της μοίρας η αγάπη τούτη να ‘ρθει..

δωσ’ μου μια θέση στη καρδιά σου,

έστω και την πιο μικρή.

Πλημμυρίζω από συναισθήματα κι ερωτικό πόθο..

κάθε φορά που σε σκέπτομαι γλυκιά μου,

λατρεύω τον  υπέροχο ψυχικό σου κόσμο..

θησαυρό ανεκτίμητο μπορεί κανείς μόνο ν’ αντικρίσει,

πόσο θα ‘θελα ν’ αγναντεύω το χαμόγελο σου συνεχώς..

ω, αυτό το όμορφο χαμόγελο που στάζει μέλι.

Ίσως να μην σε βαστάξω ποτέ στην αγκαλιά μου..

αυτό πολύ με απελπίζει δεν ξέρω αν θα τ’ αντέξω,

πάντως και να μη συμβεί ποτέ..

δε θα παύσω να σ’ αγαπώ.

Τις νύχτες με κρατούν συντροφιά οι σκέψεις μου για σένα,

μου δίνουν νόημα και κουράγιο στη ζωή,

που ‘ναι τόσο πικρή μακριά σου..

κι ας έχω παύσει να νοιώθω τόσο μόνος,

ξέροντας ότι υπάρχεις εσύ στο κόσμο τούτο..

ταξιδεύουν τα όνειρα μου μαζί με τα δικά σου,

σε παραδείσιους τόπους ωραίους  μαγευτικούς..

όπου δεν υπάρχει πόνος κι οδύνη…

εκεί θα ‘θελα να ζούσαμε κ’ οι δυο ευτυχισμένοι,

λουλούδια  θα μας ζαλίζουν γλυκά τις αισθήσεις..

με τα χρώματα τους τα εκθαμβωτικά,

και τα πουλιά θα στέκονται στα κλαδιά..

κελαηδώντας ύμνους για μας ερωτικούς.

Τα χρόνια θα κυλούν γαλήνια νεράιδα μου,

αν μια μέρα πιαστούμε χέρι χέρι στη ζωή..

ακόμα κι αν μη γίνει πραγματικότητα,

ποτέ η επιθυμία τούτη…

δεν θα παύσω ποτέ, μα ποτέ να σ’ αγαπώ..

και να σε σκέπτομαι αδιάκοπα,

η τελευταία σκέψη μου πριν κλείσω τα μάτια..

θα είσαι εσύ που τόσο λατρεύω.

Παντοτινά δικός σου…

29/04/2009 Πάρης Παπανικολάου