Τα ξανθά
σου μαλλιά,
αστραφτερά κι ωραία,
στο λαιμό χαϊμαλιά,
κυμάτιζαν με αέρα.
Σκουλαρίκια ασημένια,
κρέμονται στ’ αυτιά σου,
δαχτυλίδια χρυσαφένια,
φοράς στα δάχτυλα σου.
Το γαλάζιο σου φόρεμα,
πρόβαλλε με χάρη το κορμί,
των ματιών δεν ήταν όραμα,
η κίνηση σου η καμαρωτή.
Κάθε φόρα που περνάς,
απ’ το μπαλκόνι μου μπροστά,
χωρίς να κοιτάς με προσπερνάς
και μου ραγίζεις την καρδιά.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου