Ο έρωτας
σαν ήρθε πάλι,
με χάδια και γλυκά φιλιά,
πόσο μου ‘λειψε η ζεστή αγκάλη
και των ματιών η φεγγοβόλα αντηλιά.
που με χαρίζει συντροφιά,
κυρία γοητευτική κι ωραία,
έδιωξες της ζωής την συννεφιά.
Των ματιών σου το χρώμα,
γαλάζιο σαν τον ουρανό,
φωτίζει με ελπίδα τη καρδιά.
εσύ θα είσαι πάθος μου παντοτινό,
μες στη ψυχή μου βαθιά.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου