Τα μάτια
σου τι όμορφα,
τα κοιτώ και με ζαλίζουν,
σαν ήλιοι είναι πανέμορφα,
με φως τις σκέψεις πλημμυρίζουν.
Αγάπη μου ποτέ να μην χαθείς,
από κοντά μου θα ‘ναι κρίμα,
δε μπορείς κι εσύ ν’ αντισταθείς,
σε αυτόν τον έρωτα ποίημα.
Για τα φιλιά σου υποφέρω,
που γλυκαίνουν με χάδια την ψυχή,
τον παράδεισο στη γη να φέρω,
είναι της νυκτός μου η προσευχή.
Με άνθη στόλισες την καρδιά μου,
έπειτα θα σε λατρεύω αιώνια,
η ελπίδα ξύπνησε στα όνειρα μου,
καθώς ήρθε η γαλήνια ομόνοια.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου