Γαλάζια ήσουν οπτασία,
εκεί ψηλά στον ουρανό,
του μυαλού μου ουτοπία,
που για σε’ καρδιοχτυπώ.
Απ’ τα μάτια σου κύλισε,
ένα διάφανο δάκρυ,
πάνω σε άνθος έπεσε,
που φύτρωσε σε κήπου την άκρη.
Στη ψυχή σου αντικρίζω,
την ομορφιά του παραδείσου,
μες σε απέραντη γαλήνη.
Από έρωτα πλημμυρίζω,
για το μελένιο κορμί σου,
ύψιστη ευφροσύνη !
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου