Τα μάτια σου αυτά,
γιοφύρια της χαράς,
τόσο σαγηνευτικά,
κοιτούσα μονομιάς.
Το βλέμμα δε μπορώ,
να τραβήξω από σένα,
το πάθος αναζητώ,
στα χείλη τα φραουλένια.
Ήσουν η οπτασία,
που έδινε ευτυχία,
στης καρδιάς την ουτοπία.
Σε νεραϊδίσιων βάλτων,
πανδαισία χρωμάτων,
γλυκών συναισθημάτων.
Πάρης Παπανικολάουγιοφύρια της χαράς,
τόσο σαγηνευτικά,
κοιτούσα μονομιάς.
Το βλέμμα δε μπορώ,
να τραβήξω από σένα,
το πάθος αναζητώ,
στα χείλη τα φραουλένια.
Ήσουν η οπτασία,
που έδινε ευτυχία,
στης καρδιάς την ουτοπία.
Σε νεραϊδίσιων βάλτων,
πανδαισία χρωμάτων,
γλυκών συναισθημάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου