Στα μάτια σου δεν ήθελα να βλέπω,
θεοσκότεινα πηγάδια συμφοράς,
στα μάτια σου ακόμη παραβλέπω,
τις ψεύτικες υποσχέσεις που πουλάς.
Δεν ήσουν άξια αγάπη να δεχτείς,
όμως σ’ αγάπησα με πάθος φλογερό,
ότι ένοιωθα για σένα δεν έλεγες να δεις
και μ’ άφησες στην άκρη να πονώ.
Τ’ αμαρτωλό σου το κορμί,
ήταν για μένα ο υγρός παράδεισος,
καιρό ονειροπολούσα την στιγμή,
να ‘ρχόταν ο έρωτας ο άσβηστος.
Μα ποτέ! Ποτέ ξανά μη κλάψεις,
θα ‘χεις εμένα βράχο να πιαστείς,
κόκκινο δάκρυ ξανά μη στάξεις
κι ας είναι το δάκρυ της ντροπής.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου