Αυγουστιάτικη πανσέληνος

Μιαν αυγουστιάτικη πανσέληνο σε κράτησα σφιχτά,

σύρθηκες στη αγκαλιά μου γλυκά σε συνεπήρα,

ένα φιλί ρομαντικό κάτω από την φεγγαριά,

πορφυρόχρωμη και λαμπερή του ουρανού αχτίδα.

Με μια πανσέληνο καλοκαιρινή να ‘πεφτε η νύχτα πάντοτε,

θα 'ταν η ζωή πιο αισιόδοξη και πιο ωραία,

η ζάλη των συναισθημάτων που αναπολούσες κάποτε,

στα κάστρα μιας πόλης παλιάς με μια γλυκιά παρέα.

Ω! Υπέροχο φεγγάρι με συνοδεία τον Σείριο που λαμπιρίζει,

πόσο λαχταρώ οι στιγμές να είναι αέναες που σε κοιτώ,

θαυμάζοντας το περίγραμμα σου που τον θόλο του ουρανού φωτίζει.

Η γη θα ‘ταν μελαγχολική χωρίς το μαγευτικό σεληνόφωτο,

να λάμπει αυτές τις υπέροχες αυγουστιάτικες νυχτιές που ζω,

φεγγοβολώντας με λάμψη το στολισμένο απ’ άνθη ξέφωτο.

Πάρης Παπανικολάου