Κορίτσι
στ’ ακρογιάλι,
με κεχριμπαρένιο κορμί,
σε φύσαγε τ’ αγιάζι.
Γοητευτικό πλάσμα,
με μάτια καστανά,
μαγεία και χάρμα.
Η φωνή σου μαγγανεία,
μελωδική και χαρωπή,
των νησιών σειρήνα.
Καλλονή στην ακρογιαλιά,
κολυμπούσες στο νερό,
φορώντας μαύρα γυαλιά.
Τα ξανθά σου μαλλιά,
ριγμένα στους ώμους,
τόσ’ όμορφα γυαλιστερά.
Τα υπέροχα σου χείλη,
πόσο θα ‘θελα να φιλήσω,
ένα ρομαντικό δείλι.
Κορμί απολλώνιο της ακτής,
η τελειότητα σου,
γλυκοχάραγμα της αυγής.
Δροσοστάλαχτη σταγόνα,
στου Ποσειδώνα τον ωκεανό,
σαγηνευτική γοργόνα.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου