Η ανθοστολισμένη

Αγάπη μου γλυκιά, ευτυχισμένη εσύ

που τα μπουμπούκια της ψυχής μου άνθισες,

οι νότες οι γλυκές που βγαίνουν απ’ τα χείλη σου,

την καρδιά μου με λουλούδια και πάλι γέμισες.

Το πρόσωπο σου τόσο φωτεινό και λαμπερό,

καθώς σε παρατηρώ μαρμαρωμένος σαγηνεύτηκα,

το υπέροχο κορμί σου σε τέλεια αρμονία,

με τα μάτια σου που τόσο ερωτεύτηκα.

Η απαλή μελωδία του έρωτα από τα χείλη μου σαν βγαίνει,

μια γλυκιά μουσική απ’ τα μάτια σου εμπνευσμένη,

που σαν άρπα με τις αστραφτερές τις χορδές,

τις νότες σου χαρίζει καρδιά μου λατρεμένη!

Αγάπη μου..! γιατί να υποφέρουμε άλλο;

Κάθε σκέψη που κάνουμε είναι ένας άλυτος πόθος,

σ’ αγαπώ, σε λατρεύω, σε ποθώ, αιώνια μούσα μου

γιατί δε δίνουμε τέλος σ’ αυτόν τον αβάσταχτο καημό;

Πάρης Παπανικολάου