Σούρουπο
στα μέσα του Σεπτέμβρη,
πεφταστέρια στον ουρανό,
τα σύννεφα σχημάτιζαν,
εικόνες μοναδικές.
Τα φώτα της πόλης,
μιλιούνια παντού,
έδιναν το δικό τους χορό,
με φωταψία χρωμάτων.
Ήταν όλα τόσο όμορφα,
καθώς σκοτείνιαζε ,
παρότι η καρδιά,
ριγμένη στη μοναξιά.
Τα μάτια μου δεν ήθελα,
να κλείσω ούτε στιγμή,
παρά μόνο να θαυμάζω,
την μεγαλοσύνη της μητέρας γης.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου