Όταν με το καλό ξημέρωνε,
έφευγε ένα βάρος απ’ την καρδιά,
ο πρωινός αγέρας έδερνε,
των δέντρων τα κλαδιά.
Παρακαλούσα να κρατούσε
λίγο ακόμα, αυτή η γαλήνια
ατμόσφαιρα, καθότι πονούσε
η ψυχή, από νυχτιάς παλίρροια.
Οι Άγγελοι τον ήλιο υποδέχονταν,
το λαμπερό άστρο των ανθρώπων,
οι ακτίνες του που χάριζαν ζωή.
Καθώς τα πλήθη παρέρχονταν,
στης καθημερινότητας των μόχθων,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου