Σκληρή, αχάριστη, άπονη και κουφή,
έφυγες να χαρίσεις τα ζεστά σου χάδια
σε μιαν άλλη αγκαλιά και μ’ έριξες τον δύστυχο,
στην απόγνωση βυθισμένο τα βράδια.
Ωστόσο μετανιωμένος σ’ εκλιπαρώ,
να ‘ρθεις γρήγορα και πάλι σε μένα κοντά,
γιατί οπωσδήποτε έσφαλα κ’ εγώ, σου χαρίζω
μιαν ύστατη επίκληση απ' την πονεμένη μου καρδιά.
Χορεύαμε μαζί αγκαλιασμένοι θυμάσαι;
Νόμιζα ότι θα καταφέρναμε στολίδι της ζωής μου,
ότι λάθη κι αν κάναμε σ' αγάπησα και θα σ' αγαπώ,
μ' όλη την δύναμη της ψυχής μου.
Είμαστε χώρια και δεν έπαψα να σ' αναζητώ,
σε λατρεύω όσο τίποτα άλλο στο κόσμο γλυκιά μου,
θα σε περιμένω για πάντα πλάι μου να γυρίσεις,
να ξαναερωτευτούμε, όπως την πρώτη φορά νεράιδα μου.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου