Αυτοκρατορική ομορφιά, — δοξάζουσα
λάμψη ονείρου αδαμάντινη… εκ-θαμβωτική
γοητεία ύψιστη, απαράμιλλη... εξωπραγματική
όπου λατρεύω εκστατικά...
από 'δω και πέρα κι έπειτα στη ζωή για πάντα !
Ήταν... μιαν υπέροχη φεγγαροβραδιά...
'κει στα χρυσαφί ανάκτορα ψηλά
ενώ κειτόμασταν χάμω...
χαζεύαμε του πελάγους τ’ ανοιχτά,
φίλησα έκτοτε τα δυο υγρά˙ καυτά σου χείλη
και τα μάτια σου σκορπούσαν
μιαν έντονη βαθύπλουτη, αστραφτερή,
ζωντάνια παρ-αισθήσεων...
που ‘ναι η αέναη, ανεξάντλητη,
μαγική, της καρδιάς η ζάλη˙
από ερωτική μανία
κατακλύαμε κ’ οι δυο
— μες σαν σε..
ρομάντζο της αναίμακτης γαλήνης
— ( στίχοι μαγικοί...)
αριστούργημα αγάπης και στοργής
δίχως παύση, δίχως τελειωμό
όπου γράφουμε μαζί
με της ψυχής την πένα…
και μελάνι, δάκρυ χαράς…
όπου κυλά αγάλι - αγάλι... και γίνεται
διαμαντένιο πετράδι ανεκτίμητο, μοναδικό
στ' απύθμενα του νου... στ' ακρόγιαλο τ' ονείρου...<3
Πάρης Παπανικολάου - 23/11/15 Δημ. Πολ.
λάμψη ονείρου αδαμάντινη… εκ-θαμβωτική
γοητεία ύψιστη, απαράμιλλη... εξωπραγματική
όπου λατρεύω εκστατικά...
από 'δω και πέρα κι έπειτα στη ζωή για πάντα !
Ήταν... μιαν υπέροχη φεγγαροβραδιά...
'κει στα χρυσαφί ανάκτορα ψηλά
ενώ κειτόμασταν χάμω...
χαζεύαμε του πελάγους τ’ ανοιχτά,
φίλησα έκτοτε τα δυο υγρά˙ καυτά σου χείλη
και τα μάτια σου σκορπούσαν
μιαν έντονη βαθύπλουτη, αστραφτερή,
ζωντάνια παρ-αισθήσεων...
που ‘ναι η αέναη, ανεξάντλητη,
μαγική, της καρδιάς η ζάλη˙
από ερωτική μανία
κατακλύαμε κ’ οι δυο
— μες σαν σε..
ρομάντζο της αναίμακτης γαλήνης
— ( στίχοι μαγικοί...)
αριστούργημα αγάπης και στοργής
δίχως παύση, δίχως τελειωμό
όπου γράφουμε μαζί
με της ψυχής την πένα…
και μελάνι, δάκρυ χαράς…
όπου κυλά αγάλι - αγάλι... και γίνεται
διαμαντένιο πετράδι ανεκτίμητο, μοναδικό
στ' απύθμενα του νου... στ' ακρόγιαλο τ' ονείρου...<3
Πάρης Παπανικολάου - 23/11/15 Δημ. Πολ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου