Με άνθη πολύχρωμα ήρθες στολισμένη
στο λειμώνα της ευτυχίας ένα ωραίο δειλινό
κι άφησες την καρδούλα μου καταγοητευμένη
στα μάτια σου αγναντεύοντας τον γαλάζιο ουρανό˙
Απ’ τα χείλη σου τέρψη γλυκιά σαν μέλι στάζει
με τρυφερότατα και ολόθερμα πολλά φιλιά
στη λίμνη μας θωρούσαν οι κύκνοι οι γαλάζιοι
καθώς χάιδευα απαλά τα ξανθά σου τα μαλλιά˙
Οπτασία συναρπαστική την σκέψη ταξιδεύει
στη καταπράσινη ουτοπία στο χρόνο μια φορά
η πρόσχαρη γαλήνη μειλίχια μας θωπεύει
με ολόδροσα χάδια του έρωτα τρυφερά˙
Ίσως να ‘μαστε — οι δυο πιο ευτυχισμένοι
άνθρωποι — σε τούτη την πανέμορφη γη
με της αγάπης την μοίρα σφιχτα-γκαλιασμένοι
καθώς ρέει η ελπίδα με καλοσύνη και στοργή...
Πάρης Παπανικολάου - 20/08/2014
στο λειμώνα της ευτυχίας ένα ωραίο δειλινό
κι άφησες την καρδούλα μου καταγοητευμένη
στα μάτια σου αγναντεύοντας τον γαλάζιο ουρανό˙
Απ’ τα χείλη σου τέρψη γλυκιά σαν μέλι στάζει
με τρυφερότατα και ολόθερμα πολλά φιλιά
στη λίμνη μας θωρούσαν οι κύκνοι οι γαλάζιοι
καθώς χάιδευα απαλά τα ξανθά σου τα μαλλιά˙
Οπτασία συναρπαστική την σκέψη ταξιδεύει
στη καταπράσινη ουτοπία στο χρόνο μια φορά
η πρόσχαρη γαλήνη μειλίχια μας θωπεύει
με ολόδροσα χάδια του έρωτα τρυφερά˙
Ίσως να ‘μαστε — οι δυο πιο ευτυχισμένοι
άνθρωποι — σε τούτη την πανέμορφη γη
με της αγάπης την μοίρα σφιχτα-γκαλιασμένοι
καθώς ρέει η ελπίδα με καλοσύνη και στοργή...
Πάρης Παπανικολάου - 20/08/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου