Γαλάζιο
πάθος,
μέσα στη καρδιά,
λουλουδάτο άνθος,
με υπέροχη ομορφιά.
Ένα ήρεμο κύμα,
γαληνεύει τη ψυχή,
γλυκό σαν ποίημα
κ’ ιερό σαν προσευχή.
Σκουρόχρωμα μαλλιά,
ανεμίζουνε στη φύση,
η ολόθερμη αντήλια,
ποτέ μου δε θα σβήσει.
Ένα χάδι στοργικό,
τις σκέψεις απαλαίνει
και φιλί ρομαντικό,
την καρδούλα πως γλυκαίνει.
Ξημερώνει το αύριο πάλι,
αχνοφέγγει η ηλιαχτίδα,
σε παραδείσιο ακρογιάλι,
αγάπη στοργή κι ελπίδα.
Μάτια σαγηνευτικά,
γαλάζια πανδαισία,
λάμπουνε σαν αντηλιά,
σε ρομαντική ουτοπία.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου