Δώσε μου
το χέρι σου γλυκιά μου,
θα μ’ αγαπάς και θα σ’ αγαπώ,
θα ‘σαι κομμάτι της καρδιάς μου
και θα ‘μαι κομμάτι της δικής σου παντοτινό.
Ο έρωτας γεννήθηκε για μας,
να ζούμε όλες αυτές τις τρυφερές στιγμές,
κοντά μου θα παύσεις να πονάς,
θα επουλωθούνε όλες οι πληγές.
Όταν η νύχτα κοντοζυγώνει,
με τ’ αστέρια στοιχισμένα σε σειρά
και το φεγγάρι να μας καμαρώνει,
στα μάτια σου θα βλέπω την αστροφεγγιά.
Το ωραίο πρωινό με την δροσούλα,
καθώς ο ήλιος ανατέλλει σιωπηλά,
το πρόσωπο σου καθρεφτίζει στην λιμνούλα
και τα πουλιά όμορφα κελαηδούνε στα κλαδιά.
Το ουράνιο τόξο εκεί ψηλά,
είναι για μένα ο θησαυρός που αντικρίζω,
με όλα τα χρώματα τα σαγηνευτικά,
στο κορμί σου παν’ το θειο που θαυμάζω.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου